Çok boktan hissediyorum. Okula da gitmedim eve geldim... Yalnız bir şekilde pencerenin önünde bir Ankara akşamüstünde laptoptan bu satırları yazıyorum... Canım ne yemek yemek istedi ne de başka birşey. Tüm gün kendimi mal gibi hissettim herkesle tartıştım durdum hiçbir işim rast gitmedi herşey ters gitti. Değer verdiğim insanların beni çooook üzmesinden bıktım. Burcumdan dolayı üzerime yapışan sabit fikirli yaftasından bıktım... Halbuki her zaman özeleştiri yapan, hatayı önce kendinde arayanımdır ben... Uff Uff Ufff. O kadar. Mutluluk çal kapımı artık,çal da inanayım sana...
durun bakalım o kadar da kolay mı kendini böyle bıramak.siz önce kendinizi seviniz onlar arkadan gelirler.mutluluk için küçük şeylerden başlamalı mesela pazar sabahı tunalıya çıkp güzel bir kahvaltı etmeli ortada kimsecikler yokken kahve eşliğinde gazeteleri okumalı moral tadilatı yani.
YanıtlaSilBenim kadar kendini seven ve barışık birisi daha yoktur diye düşünüyorum. Hayatta ters giden şeyler varsa onun aksine güzel gidenleri de her zaman var :) Aslında bazı günler garip bir ruh haliyle oldukça protest oluyorum ama sonra en küçük olayda düzeliyor. Sanırım bu da küçük şeylerle mutlu olabilmemin bir getirisi... Tunalıya çıkmasam da evimde bir kahvaltı da güzeldi hani bugün. Bir yandan da beğendiğim bir film :)
YanıtlaSilMutluluk içimizde
YanıtlaSilDuyamasakta,
Göremesekte
Mutluluk içimizde
Bilemesekte,
Söyleyemesekte
Mutluluk içimizde
Hissimizde,
Düşlerimizde,
Sevgimizde
Mutluluk içimizde
Çevremizde,
Gölümüzde,
Batan güneşlerde
Mutluluk içimizde
Göz bebeklerinde
Mutluluk içimizde
Tebessümlerinde
Mutluluk içimizde
Şarkılarda, türkülerde
Mutluluk içimizde
Hayallerde, gizlerde
Mutluluk içimizde
Gecelerde, gündüzlerde
Ve bir yerlerde bulunmayı beklemekte.. (demiş bir şairimiz :) )
Ne de güzel demiş...
YanıtlaSil